Διδάκτορος Ἱστορίας
Πολλά γράφτηκαν (καί δικαίως) γιά τήν προδοσία τῆς πίστης μας πού συντελέστηκε πρό ἡμερῶν στή Θάσο καί για τόν μολυσμό πού προκάλεσαν τά μιαρά συλλείτουργα μέ τόν ἀχειροτόνητο κλόουν του Κιέβου. Δυστυχῶς ὅμως δέν ἦταν μόνο αὐτό. Γιατί τήν ἴδια ἀκριβῶς ἐποχή, ὑπῆρξε καί ἄλλο μέρος ὅπου εἶδαν τά δύσμοιρα μάτια μας ἀφόρητα πράγματα καί ἄκουσαν τά ταλαίπωρα αὐτιά μας τρομερές βλασφημίες. Ὁ λόγος γιά τό νέο δαιμονικό πανηγύρι πού στήθηκε ἐπί γερμανικοῦ ἐδάφους, στό πλαίσιο τοῦ λεγόμενου «Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν». Τό ὁποῖο μπορεῖ κάποιοι νά τό ὀνόμασαν κάποτε ἐπισήμως ἔτσι, ἀλλά στήν πραγματικότητα βεβαίως δέν εἶναι παρά μία φρικώδης παγκόσμια κουρελοῦ αἱρέσεων καί μάλιστα ξετσίπωτα ὁλοφάνερη πλέον.
Ἡ μπόχα τοῦ ἐν λόγῳ ψευτοσυμβουλίου ἦταν φυσικά ἀφόρητη ἐξαρχῆς, ἀκόμη δηλαδή καί ὅταν παρίστανε ἐδῶ καί 70 χρόνια, τόν χῶρο γνωριμίας καί συζήτησης μέ δῆθεν στόχο τή χριστιανική ἑνότητα. Καί μόνο ὁ τίτλος ἄλλωστε (πού περιλάμβανε τόν ὅρο «Ἐκκλησίες») ἦταν προκλητικά προβοκατόρικος, καθώς ἡ Ἐκκλησία εἶναι βεβαίως μόνο μία, ἐνῶ ὅλα τά ἄλλα εἶναι ἁπλῶς ζοφερές πλάνες καί δαιμονικά παραμάγαζα, ἦταν συνεπῶς ἀκόμη καί ἐκ τοῦ τίτλου ἀπαράδεκτο τό ὅτι συμμετείχαμε καί ἐμεῖς ὡς Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἤδη ἀπό τότε σέ ὅλο αὐτό. Πλέον ὅμως ἔχει καί ἐκεῖ καταπέσει κάθε φύλλο συκής καί κάθε ἴχνος σοβαροφάνειας καί ζοῦμε ἕνα ἀδιανόητο παρδαλοπολύχρωμο τσίρκο πού ἀπεικονίζει ἀπροκάλυπτα τήν πανσπερμία τῶν αἱρέσεων, ἀλλά καί θυμίζει ἔντονα καί τά οὐράνια τόξα τῶν ΛΟΑΤΚΙ (ἄλλωστε ὅλα αὐτά στήν ἴδια ἀκριβῶς νεοεποχίτικη ἀτζέντα ἐντάσσονται καί τήν ἔλευση τῆς ἴδιας θρησκείας – τῆς παγκόσμιας Πανθρησκείας τοῦ Ἀντιχρίστου – προωθοῦν).
Καί δέν εἶναι τυχαῖο ἀσφαλῶς τό ὅτι ὅλα αὐτά συνέβησαν τήν πρώτη ἑβδομάδα τοῦ χρόνου, ἀρχῆς γενομένης ἀπό τήν 1η Σεπτεμβρίου (αὐτή εἶναι ἡ πραγματική Πρωτοχρονιά γιά τούς Ὀρθοδόξους) καί μέ ἀποκορύφωμα τήν 8η τοῦ ἴδιου μῆνα, γενέθλια ἡμέρα τῆς Παναγίας μας. Τόν καιρό δηλαδή πού ἡ Ἐκκλησία μας εὐλογεῖ τόν νέο ἐνιαυτό καί πανηγυρίζει τήν ἔναρξη τοῦ θείου σχεδίου γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους μέ τό Γενέσιο τῆς Μητέρας τοῦ Θεοῦ, οἱ ἀντίχριστες δυνάμεις, μέσα στόν ἀνάποδο κόσμο τῆς Νέας Ἐποχῆς, ἐπιχειροῦν ἀκριβῶς τό ἀντίστροφο: τόν μαγαρισμό αὐτῶν τῶν ἡμερῶν, «ἑορτάζοντας» καί αὐτές τόν ζοφερό τους βόρβορο καί τό ἀντίστροφο σχέδιο, τό δαιμονικό, γιά τή διάδοση τῆς δικῆς τους σκοτεινῆς θρησκείας.
Καί καλά ὅμως ὅλοι αὐτοί οἱ δαιμονολάτρες. Καλά ὅλοι αὐτοί οἱ παλιάτσοι καί τά ἀναρίθμητα θλιβερά ἀποκούρελα πού ὑποδύονται τίς «Ἐκκλησίες» καί συμμετέχουν σέ αὐτό τό συνολικό ἐλεεινό καί βέβηλο καραγκιοζλίκι. Οἱ δικοί μας ἱεράρχες ὅμως πῶς τολμοῦν νά μετέχουν ἀκόμη στό ὄνειδος; Μέχρι πρό ὀλίγων ἐτῶν ἦταν οἱ γελοῖες προφάσεις τῶν δῆθεν διαλόγων. Τώρα πού τελείωσε πιά κάθε πρόφαση καί κάθε φτιασίδι καί ἔχει ἐκφυλιστεῖ ἡ κατάσταση σέ αὐτό τό ἀπερινόητο ἀνθυποσούργελο, ποιά ἀκριβῶς εἶναι ἡ δικαιολογία;
