Η πρώτη εντύπωση από συνέντευξη του νέου Μητροπολίτη Καστοριάς δεν επιβεβαίωσε τις υψηλές προσδοκίες του πιστού λαού από τον Μακεδόνα Ιεράρχη…
Στη σύγχρονη πραγματικότητα της Εκκλησίας της Ελλάδας, η στελέχωση των θέσεων των Μητροπολιτών αποτελεί πρόβλημα που κλιμακώνεται.
Όσο και αν οι συνοδικοί επικαλούνται το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος και ξέρουν πως παίζουν με τη φωτιά ψευδόμενοι, οι παρασκηνιακές διεργασίες, τα πάρε δώσε, οι υποσχέσεις και τα ποσά, που έχουν κατά καιρούς δει το φώς της δημοσιότητας, είναι σκανδαλώδη.
Όποιος Αρχιμανδρίτης επιθυμεί να εγγραφεί στη σχετική λίστα από την οποία εκλέγονται οι Μητροπολίτες, όταν χηρεύσει κάποια θέση ή παραιτηθεί μόνος ή με “υποβοήθηση” κάποιος ηλικιωμένος Ιεράρχης, γνωρίζει πολύ καλά τον ασφαλή δρόμο της ανόδου.
Η θητεία σε θέση ευθύνης, και μάλιστα πρωτοσύγκελου, αποτελεί μια κατά κάποιο τρόπο εγγύηση πως θα βρίσκεται σε θέση ετοιμότητας με πλεονέκτημα έναντι του ανταγωνισμού. Αν θα επιθυμούσαμε να σκιαγραφήσουμε τις πιο προνομιούχες θέσεις στη σύγχρονη πραγματικότητα, φαβορί πάντοτε είναι ο Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου, ακολουθούν οι βοηθοί Επίσκοποι και συμπληρώνουν το top 3 οι Πρωτοσύγκελοι των Μητροπολιτών, με τη μεγαλύτερη επιρροή τη δεδομένη χρονική στιγμή.
Η φιλοδοξία μερικές φορές είναι ανεξέλεγκτη και πολλές φορές έχει στοιχίσει στους τοιούτους (ανυπόμονους) Αρχιμανδρίτες της εξέλιξή τους. Οφείλουν να δείξουν υπομονή και υπακοή στο Μητροπολίτη τους.
Αυτή η σχέση εξάρτησης είναι ανθρώπινο πολλές φορές να οδηγεί στη μίμηση, στην πιστή αντιγραφή των θέσεων, των απόψεων, του management style που υιοθετεί ο Μητροπολίτης – μέντορας του κάθε πρωτοσύγκελλου.
Από τις απόψεις του νέου Μητροπολίτη Καστοριάς – πρόκειται για copy paste απόψεις του Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου – γεννάται το ερώτημα αν πρόκειται να διαποιμανθεί η Μητρόπολη Καστοριάς στη λογική… υποκαταστήματος!
Εκτός από υποτίμηση των πιστών που αντιμετωπίζονται σαν “προϊόντα σε ράφια” της ίδιας αλυσίδας καταστημάτων, ο Μητροπολίτης Καστοριάς υποτιμά τον εαυτό του. Ο πνευματικός του μέντορας, μετά την Ορθόδοξη αναλαμπή με τη στάση του στο Κολυμπάρι του οικουμενισμού, βρίσκεται σε ελεύθερη θεολογική πτώση.
Αν πραγματικά τον τιμά ο μητροπολίτης Καστοριάς, έχει χρέος να αρθρώσει λόγο Ορθόδοξο, πνευματικό και Αγιοπατερικό και να τον συνεφέρει ακόμα και αν χρειαστεί να συγκρουστεί μαζί του θεολογικά. Το κινδυνευόμενο είναι η πίστη. Εκκλησία δεν είναι οι Επίσκοποι. Πολλώ δε μάλλον, όταν εκείνοι έχουν χωριστεί από την μόνη Αλήθεια.
Ας απαντήσει λοιπόν ο Σεβασμιότατος:
Ο Παπισμός είναι αίρεση;
Ο Οικουμενισμός είναι παναίρεση;
Προσυπογράφει τα κείμενα της ψευδοσυνόδου του Κολυμπαρίου;
Η Αποτείχιση, βάσει του 15ου κανόνα της Πρωτοδευτέρας Συνόδου του Αγίου Μεγάλου Φωτίου, από αιρετίζοντα Επίσκοπο, ακόμη και προ Συνοδικής διαγνώσεως, είναι αγιοπατερικός τρόπος αντιμετώπισης της αίρεσης μέσα στην Εκκλησία;
Θα περιμένουμε με ενδιαφέρον τις απαντήσεις του.
Καλή Σαρακοστή!